ABU SIMBEL 
Zabytki w Abu Simbel były praktycznie nieznane, aż do chwili kiedy  Johan Ludwig Burckhardt odwiedził to piękne miejsce w 1813 roku. Górna część fasady świątyni  prawie cała była objęta piaskiem. Giovanni Battista Belzoni odwiedził to miejsce wkrótce potem w 1817 roku i odkrył drzwi wejściowe do Abu Simbel. Od tamtej chwili wiele osób poszukiwało zbudowanych przez Ramzesa II, około 3000 lat temu, gigantycznych posągów króla wyrzeźbionych w górnej części skały.
 
Wielka Świątynia Ramzesa II
Fasada świątyni Ramzesa II zdominowana jest przez cztery ogromne rzeźbione posągi, każde po 20 metrów wysokości,  przedstawiające króla Ramzesa II. Twarze posągów zdają się pokazywać Ramzesa w różnych etapach jego życia, chociaż uważa się, że świątynia została zbudowana dość wcześnie w okresie jego panowania. Posągi Ramzesa II  są ogromne, zwłaszcza gdy stoi się pod nimi i patrzy w górę.

Matka Ramzesa II -  Tuya, jego żona Nefertari i niektóre z jego wielu dzieci widać w mniejszym stopniu u stóp pomnika Króla. Pomnik jest poświęcony bogom Re-Horakhty, Amona i Ptah, jak i boskiego Ramzesa. Dekoracja Wielkiej Świątyni Ramzesa II w Abu Simbel służy ku chwale boskiego Ramzesa faraona, który jest adorowany, a także składane są mu ofiary z jego boskiego obrazu. Pomnik Ramzesa II ma na celu utrzymanie krnąbrnej Nubijskiej populacji  w rygorze, zgodnie pokazując im potęgę ich wielkiego  władcy Egiptu.

Świątynia Hathor w Abu Simbel

Świątynia Hathor - Druga w skale świątynia w Abu Simbel leży niedaleko na północ od Wielkiej Świątyni i jest podobna w planie, ale ma mniejszą skalę. Została zbudowana na cześć Wielkiej Żony Ramzesa 'i najbardziej cenionej z jego małżonek - Nefertari.

Ten mniejsza świątynia poświęcona jest bogini Hathor. Fasada świątyni pokazuje Nefertari po obu stronach wejścia między dwoma kolosalnymi posągami 10 metrowego Ramzesa, a także królewskie dzieci są przedstawione na nogach władcy. Nigdy przedtem królowa nie była przedstawiana obok męża i na tej samej skale, czyli na fasadzie świątyni.
Sceny na ścianach sali kolumnowej przedstawiają Nefertari, która  bierze udział w boskich rytuałach z mężem Ramzesem. Sceny również pokazują poświęcenie Nefertari jako boskiej królowej. Istnieją także tradycyjne sceny przedstawiające faraona Ramzesa II jako wojownika zabijającego jeńców. Sześciokwadratowe filary ustawione w dwóch rzędach pokazują koronowanie głowy Hathor, dają one bardzo delikatne i kobiece tło do całości świątyni.

W sanktuarium na tyłach świątyni wyrasta ze skalnej ściany posąg przedstawiający Hathor jako świętą krowę -  bogini wychodzi z Western Mountain.
Komnata otwiera się na północ i na południe. Od przedsionka ukazują się kolorowe sceny pokazujące Hathor na jej świętej barce. Komory boczne są wyryte w skale góry, przypominając jaskinie.


Pobliskie zabytki
Jeśli zwiedzający ma chwilę czasu, istnieją także inne zabytki, które są widoczne w miejscu Abu Simbel. Chociażby liczba ciosów na skałach, które dokumentują nubijskich urzędników zostały ustawione do podstawy klifu. Istnieją również szczątki sądu słońca, które są  widoczne na północy Wielkiej Świątyni oraz w okolicy znajduje się słynny "Ślub Stela", który opowiada o sojuszu małżeństwa między Ramzesem II a córką króla Hetytów.
 
 Miasto Abu Simbel znajduje się około 275 km na południe od Asuanu na zachodnim brzegu Jeziora Nasera i 50 km od granicy Egiptu z Sudanem.
 

Philae Świątynia w asuanie

Philae Świątynia - Przez ponad 50 lat wyspa File i jej zabytki były na  wpół zanurzone w wodzie, aż do operacji UNESCO dla ratowania zabytków nubijskich w 1960 roku. Świątynie zostały już całkowicie rozebrane i odbudowane w pierwotnym położeniu na pobliskiej wyspie Agilika która wznosi się  wyżej od wody i została przekształcona i zagospodarowana tak aby przypominać Philae. 
Krótka wycieczka na łodzi motorowej przyniesie gościom wspaniałe widoki na wyspę File.
Główna świątynia poświęcona była Izydzie i była ośrodkiem kultu Izydy i Hathor w okresie rzymskim. To była ostatnia pogańska świątynia jaka znajdowała się  w Egipcie.

Istnieje wiele legend związanych z File, ale najbardziej znana z nich opowiada historię, jak Isis znalazła serce Ozyrysa. Każdego wieczoru odbywa się “Pokaz światła i dźwięku”, który opowiada legendę bóstw. Pokaz odbywa się naprzeciwko wspaniałej scenerii oświetlonych zabytków - doświadczenie jest naprawdę magiczne.

Ściany zewnętrzne świątyni przedstawiają sceny wyrzeźbione przez cesarzy Augusta i Tyberiusza. Budynki z cegły mułowej na wschodnich i północnych stronach (teraz zniszczone) były przeznaczone dla  rzymskich księży i pracowników świątyni. Na północnym krańcu wyspy można zobaczyć bramę zbudowaną przez Dioklecjana. Po zachodniej stronie wyspy, w pobliżu domu narodzin Ptolemeuszy, Nilometr prowadzi w dół do rzeki. Struktury te zostały wykorzystane do pomiaru wysokości rocznych powodzi w czasach starożytnych w celu oceny podatków dla kolejnego zbioru.
 

Wyspa Elefantyny

Wyspa Elefantyny - Elefantyna jest wyspą na środku Nilu w Asuanie. Była "miastem granicznym" między Egiptem a lądami nubijskimi na południu.  W czasach starożytnych była ważnym strategicznym miejscem zarówno dla obrony granicy, jak i szlaku handlowego. Wyspa była zamieszkiwana od wczesnego okresu Dynastycznego poprzez rzymskie czasy, aż po dzień dzisiejszy.

Jej starożytna nazwa to "abu" lub "yebu", co oznacza, słonia i prawdopodobnie pochodzi od kształtu szarych gładkich głazów otaczających wyspę. Wykopy i rekonstrukcje zostały przeprowadzone w ciągu ostatnich 100 lat przez zespół niemieckich archeologów i największa budowla żyjąca do dzisiaj jest to Świątynia poświęcona bogu Chnuma, na południowym krańcu wyspy.

Bramy granitowe zbudowane przez Aleksandra są elementem struktury świątyni, która pozostaje nienaruszona, a ruiny za nią są trudne do zidentyfikowania ze względu na trwające wykopy. Na przedniej części świątyni, która jest zorientowana wschód-zachód, odrestaurowany bruk otacza kolumny zbudowane przez Ramzesa II, które prowadzą w dół do rzymskiego nabrzeża.
 

Niedokończony Obelisk w Asuanie

Wycieczki często odwiedzają "niedokończony obelisk", który wciąż pozostaje na miejscu, przymocowany do skały po jednej stronie. Położony w północnej części kamieniołomów gigantyczny kawałek granitu miał być obeliskiem i jest powszechnie przypisywany królowej Hatszepsut, jest bardzo podobny do jej obelisku w świątyni Karnak w Luksorze.

Niektóre drobne płaskorzeźby przedstawiają metody transportu obelisku, gdzie widać świątynię Hatszepsut w Deir el-Bahari.

Muzeum Nubijskie

Muzeum Nubijskie - Egipt uzyskał większość swojego bogatego źródła złota dzięki Nubii, a Nubia była “przejściem” od starożytnego Egiptu do egzotycznych afrykańskich ziemi usytuowanych dalej na południu. Wielu faraonów zbudowało małe świątynie i fortyfikacje nad brzegiem Nilu w Nubii.  Wywożono z nich heban, kość słoniową, kadzidło oraz cenne metale i minerały do Egiptu, jak również cennych nubijskich niewolników.

Nowe nubijskie muzeum powstało w 1997 roku, a piękno jego architektury jest warte zobaczenia. Położone na wzgórzu, obejmuje 50.000 metrów kwadratowych ogrodów i budynków, które są podzielone na poszczególne sekcje. Jest częściowo skansenem, w którym zwiedzający może wędrować ścieżkami, chodząc między prehistorycznymi jaskiniami a starożytnymi egipskimi posągami, obeliskami i kolumnami, rzymskimi freskami, a typowym Nubijskim domem.

Asuan Świątynia Izis

Świątynia Izis - Mała Ptolemejska Świątynia Izis znajduje się na wschodnim brzegu Nilu, na południowym skraju miasta Asuan.
Świątynia jest bardzo dobrze zachowana,  większość z jej czterech ścian wciąż stoi i wspierana jest przez  płyty granitowe na dachu. Północne i wschodnie ściany są zbudowane z bloków piaskowca i nigdy nie zostały w pełni zrealizowane, a dziedziniec od strony zachodniej (z widokiem na Nil), który musiał być  kiedyś ustawiony frontem do świątyni, teraz zniknął pod domami.

Istnieją dwa wejścia, które nadal mają piękne rzeźbienia na drzwiach-ościeży i nadproży. Wewnątrz świątyni jest ciemna, ponura z małą ilością światła. W obrębie świątyni są m.in. pozostałości rzymskich cegieł i islamskich mieszkań na różnych poziomach, pokazując wykorzystanie przestrzeni przez wieki. Świątynia Izis jest tylko jedną z kilku małych świątyń w mieście Asuan, która została  zbudowana przez cesarza Domicjana

Kalabsha Świątynia W Aswanie

Kalabsha Świątynia - Kalabsha jest kolejną Nubijską świątynią, która była częścią operacji ratowania zabytków zagrożonych przez wody Jeziora Nasera. Świątynia została przywieziona do niniejszego miejsca ku uprzejmości strony Niemieckiej Republiki Federalnej w operacji ratunkowej sponsorowanej przez UNESCO w 1960 roku.

Jej oryginalne miejsce było oddalone o 56 km na południe od Asuanu, aż zostało rozebrane i przeniesione na wyspę zwaną obecnie Nowa Kalabsha, na południe od Wysokiej Tamy. Można ją zobaczyć z zapory za pomocą dobrej lornetki.

Świątynia Kalabsha, starożytnie - Talmis, została zbudowana w okresie rzymskim. Była poświęcona Isis, Ozyrysowi i Horusowi-Mandulis. Jest to chyba najlepszy przykład świątyni wolno stojącej w Nubii która jest zbudowana z bloków piaskowca. Obszar sanktuarium składa się z trzech komór, do każdej prowadzi wejście z tyłu, z parą kolumn w każdym pokoju. Najświętsze wejście było w najdalszym pokoju, które było później używane jako chrześcijański kościół. 

Świątynia Horusa w Edfu

Miasto Edfu, znajduje się na zachodnim brzegu Nilu 56 km na południe od Esny i 105 km na północ od Asuanu, jest do dziś ważnym ośrodkiem produkcji cukru i ceramiki. Świątynia Horusa w Edfu jest jedynym i najlepiej zachowanym zabytkiem starożytnego Egiptu. Zbudowana z bloków piaskowca ogromna świątynia została zbudowana na planie wcześniejszej mniejszej świątyni, która była  zorientowana od wschodu na zachód, w kierunku rzeki. Struktura świątyni wychodzi z północy na południe i pozostawia zrujnowane pozostałości starszej świątyni.

Wewnątrz, pierwszą rzeczą, która rzuca się  gościom w oczy jest niemal ogłuszający świergot ptaków na dachu świątyni oraz sufit ozdobiony astronomicznymi liczbami reprezentującymi niebo. Na ścianach widnieją zwykłe dekoracje, ale są też dobrze zachowane płaskorzeźby przedstawiające sceny z uroczystości świątynnych. Na południowej ścianie znajdują się dwie małe komory: pokój poranny (House of the Morning) na zachodzie i biblioteka (House of Books) na wschodzie.

Komory wewnętrzne świątyni Edfu są podobne do świątyni Dendera. Sufit jest podnoszony przez 12 smukłych kolumn. Po przeciwnej (wschodniej) stronie drugiej sali kolumnowej jest skarbiec, w którym złoto, srebro i kamienie szlachetne były przechowywane wraz z ochronnymi amuletami i cennymi przyrządami rytualnymi.
W świątyni znajduje się mały hol prowadzący poprzecznie do wschodnich i zachodnich schodów, które z kolei prowadzą na dach, który zapewnia wspaniałe widoki na stronę świątyni. Procesja kapłanów niosących narzędzia rytualne jest wyryta na ścianach obu klatek schodowych. W pobliżu znajduje się otwarty sąd, gdzie znajduje się kiosk-jak sanktuarium. Sanktuarium jest najstarszym obiektem w świątyni, a granit w świątyni musi pochodzić z wcześniejszej budowli.

W kaplicy za sanktuarium jest niski cokół, także z wcześniejszej konstrukcji, na którym stoi reprodukcja barku Horusa. Istnieje szereg komór otaczających świątynię, komory te są  poświęcone różnym bogom i codziennym rytuałom świątyni. Pokoje te zawierają także krypty, ale są bez dekoracji i niedostępne dla zwiedzających.
Wokół wewnętrznej świątyni jest ambulatorium i korytarz, który ma wyrzeźbione teksty, a także sceny z dramatu Edfu, "Triumfu Horusa”, który opowiada historię mitologicznego zwycięstwa Horusa nad Setem, dramat ten był obchodzony każdego roku, jako misterium.

Na wewnętrznej powierzchni ściany północnej znajduje się piękny zestaw płaskorzeźb  przedstawiających kolejny ważny rytuał obchodzony w Edfu. Rytuał ten był znany jako "instalacja Najświętszego Sokoła", w którym na żywo  reprezentowano zarówno boga Horusa i króla podczas koronacji.
 

KOM OMBO
Kom Ombo - jest miastem przemysłowym oddalonym 45 km na północ od Asuanu. Starożytną nazwą było Ombo, strategicznie rozmieszczone między Edfu a Asuanem jako miasta garnizonowe na ważnym szlaku handlowym.
Świątynia jest bardzo nietypowa. Była poświęcona dwóm bóstwom – triadom. Po wschodniej stronie świątyni możemy zobaczyć, Boga -Krokodyla Sobka (Suchos / Seth), przedstawianego wraz z żoną Hathor i ich synem Chonsu. Na zachodniej stronie, Haroeris lub "Horus Starszy" (Harwer) towarzyszy jego żonie Hathor i ich synowi (Pan Dwóch Ziemi).

Główny pylon wejściowy został zniszczony, ale przez portal na południowym wschodzie wchodzi się do dużego sądu z pozostałościami rzymskich portyków kolumnowych, na których nadal widać kolor w niektórych fragmentach na ścianach. W środku stoi podstawa ołtarza wykonana z basenów granitowych po obu stronach, które mogły być używane do rytualnych libacji.
Między dwoma sanktuariami została ukryta komora gdzie kapłan działając jako 'wyrocznia' ukrywał się. Są to podziemne tunele i krypty prowadzące do tego i innych pomieszczeń. Sanktuaria same w sobie są w bardzo złym stanie, ale słupki, na których święci bogowie zachowały się dosyć dobrze. 
W środku przeciwległej ściany znajdują się niezwykłe drzwi pokazujące Sobka i Haroeris trzymających berła. Znakiem Sobka jest różdżka z głową lwa, a Haroeris ma ciekawy nóż z nóg.

Powracając na dziedziniec na prawo od wejścia świątyni znajduje się mała kaplica Hathor, gdzie widać zmumifikowane krokodyle i niektóre trumny gliniane, które zostały wydobyte z pobliskiego cmentarza dla zwierząt. Krokodyle, które były święte dla Sobka, były hodowane w małym basenie, w zachodniej części świątyni.

Tutaj również można zobaczyć resztki bardzo głębokiej studni z okrągłymi schodami i Nilometr. Pozostałości domu urodzeń znajdują się na północno-zachodnim rogu poza ścianami sądu, a portal Ptolemeusza VII znajduje się w północno-wschodnim narożniku.
W strefie Kom Ombo znajduje się muzeum krokodyli.