Muzeum Nubijskie

Muzeum Nubijskie - Egipt uzyskał większość swojego bogatego źródła złota dzięki Nubii, a Nubia była “przejściem” od starożytnego Egiptu do egzotycznych afrykańskich ziemi usytuowanych dalej na południu. Wielu faraonów zbudowało małe świątynie i fortyfikacje nad brzegiem Nilu w Nubii.  Wywożono z nich heban, kość słoniową, kadzidło oraz cenne metale i minerały do Egiptu, jak również cennych nubijskich niewolników.

Nowe nubijskie muzeum powstało w 1997 roku, a piękno jego architektury jest warte zobaczenia. Położone na wzgórzu, obejmuje 50.000 metrów kwadratowych ogrodów i budynków, które są podzielone na poszczególne sekcje. Jest częściowo skansenem, w którym zwiedzający może wędrować ścieżkami, chodząc między prehistorycznymi jaskiniami a starożytnymi egipskimi posągami, obeliskami i kolumnami, rzymskimi freskami, a typowym Nubijskim domem.

Asuan Świątynia Izis

Świątynia Izis - Mała Ptolemejska Świątynia Izis znajduje się na wschodnim brzegu Nilu, na południowym skraju miasta Asuan.
Świątynia jest bardzo dobrze zachowana,  większość z jej czterech ścian wciąż stoi i wspierana jest przez  płyty granitowe na dachu. Północne i wschodnie ściany są zbudowane z bloków piaskowca i nigdy nie zostały w pełni zrealizowane, a dziedziniec od strony zachodniej (z widokiem na Nil), który musiał być  kiedyś ustawiony frontem do świątyni, teraz zniknął pod domami.

Istnieją dwa wejścia, które nadal mają piękne rzeźbienia na drzwiach-ościeży i nadproży. Wewnątrz świątyni jest ciemna, ponura z małą ilością światła. W obrębie świątyni są m.in. pozostałości rzymskich cegieł i islamskich mieszkań na różnych poziomach, pokazując wykorzystanie przestrzeni przez wieki. Świątynia Izis jest tylko jedną z kilku małych świątyń w mieście Asuan, która została  zbudowana przez cesarza Domicjana

Kalabsha Świątynia W Aswanie

Kalabsha Świątynia - Kalabsha jest kolejną Nubijską świątynią, która była częścią operacji ratowania zabytków zagrożonych przez wody Jeziora Nasera. Świątynia została przywieziona do niniejszego miejsca ku uprzejmości strony Niemieckiej Republiki Federalnej w operacji ratunkowej sponsorowanej przez UNESCO w 1960 roku.

Jej oryginalne miejsce było oddalone o 56 km na południe od Asuanu, aż zostało rozebrane i przeniesione na wyspę zwaną obecnie Nowa Kalabsha, na południe od Wysokiej Tamy. Można ją zobaczyć z zapory za pomocą dobrej lornetki.

Świątynia Kalabsha, starożytnie - Talmis, została zbudowana w okresie rzymskim. Była poświęcona Isis, Ozyrysowi i Horusowi-Mandulis. Jest to chyba najlepszy przykład świątyni wolno stojącej w Nubii która jest zbudowana z bloków piaskowca. Obszar sanktuarium składa się z trzech komór, do każdej prowadzi wejście z tyłu, z parą kolumn w każdym pokoju. Najświętsze wejście było w najdalszym pokoju, które było później używane jako chrześcijański kościół. 

Świątynia Horusa w Edfu

Miasto Edfu, znajduje się na zachodnim brzegu Nilu 56 km na południe od Esny i 105 km na północ od Asuanu, jest do dziś ważnym ośrodkiem produkcji cukru i ceramiki. Świątynia Horusa w Edfu jest jedynym i najlepiej zachowanym zabytkiem starożytnego Egiptu. Zbudowana z bloków piaskowca ogromna świątynia została zbudowana na planie wcześniejszej mniejszej świątyni, która była  zorientowana od wschodu na zachód, w kierunku rzeki. Struktura świątyni wychodzi z północy na południe i pozostawia zrujnowane pozostałości starszej świątyni.

Wewnątrz, pierwszą rzeczą, która rzuca się  gościom w oczy jest niemal ogłuszający świergot ptaków na dachu świątyni oraz sufit ozdobiony astronomicznymi liczbami reprezentującymi niebo. Na ścianach widnieją zwykłe dekoracje, ale są też dobrze zachowane płaskorzeźby przedstawiające sceny z uroczystości świątynnych. Na południowej ścianie znajdują się dwie małe komory: pokój poranny (House of the Morning) na zachodzie i biblioteka (House of Books) na wschodzie.

Komory wewnętrzne świątyni Edfu są podobne do świątyni Dendera. Sufit jest podnoszony przez 12 smukłych kolumn. Po przeciwnej (wschodniej) stronie drugiej sali kolumnowej jest skarbiec, w którym złoto, srebro i kamienie szlachetne były przechowywane wraz z ochronnymi amuletami i cennymi przyrządami rytualnymi.
W świątyni znajduje się mały hol prowadzący poprzecznie do wschodnich i zachodnich schodów, które z kolei prowadzą na dach, który zapewnia wspaniałe widoki na stronę świątyni. Procesja kapłanów niosących narzędzia rytualne jest wyryta na ścianach obu klatek schodowych. W pobliżu znajduje się otwarty sąd, gdzie znajduje się kiosk-jak sanktuarium. Sanktuarium jest najstarszym obiektem w świątyni, a granit w świątyni musi pochodzić z wcześniejszej budowli.

W kaplicy za sanktuarium jest niski cokół, także z wcześniejszej konstrukcji, na którym stoi reprodukcja barku Horusa. Istnieje szereg komór otaczających świątynię, komory te są  poświęcone różnym bogom i codziennym rytuałom świątyni. Pokoje te zawierają także krypty, ale są bez dekoracji i niedostępne dla zwiedzających.
Wokół wewnętrznej świątyni jest ambulatorium i korytarz, który ma wyrzeźbione teksty, a także sceny z dramatu Edfu, "Triumfu Horusa”, który opowiada historię mitologicznego zwycięstwa Horusa nad Setem, dramat ten był obchodzony każdego roku, jako misterium.

Na wewnętrznej powierzchni ściany północnej znajduje się piękny zestaw płaskorzeźb  przedstawiających kolejny ważny rytuał obchodzony w Edfu. Rytuał ten był znany jako "instalacja Najświętszego Sokoła", w którym na żywo  reprezentowano zarówno boga Horusa i króla podczas koronacji.
 

KOM OMBO
Kom Ombo - jest miastem przemysłowym oddalonym 45 km na północ od Asuanu. Starożytną nazwą było Ombo, strategicznie rozmieszczone między Edfu a Asuanem jako miasta garnizonowe na ważnym szlaku handlowym.
Świątynia jest bardzo nietypowa. Była poświęcona dwóm bóstwom – triadom. Po wschodniej stronie świątyni możemy zobaczyć, Boga -Krokodyla Sobka (Suchos / Seth), przedstawianego wraz z żoną Hathor i ich synem Chonsu. Na zachodniej stronie, Haroeris lub "Horus Starszy" (Harwer) towarzyszy jego żonie Hathor i ich synowi (Pan Dwóch Ziemi).

Główny pylon wejściowy został zniszczony, ale przez portal na południowym wschodzie wchodzi się do dużego sądu z pozostałościami rzymskich portyków kolumnowych, na których nadal widać kolor w niektórych fragmentach na ścianach. W środku stoi podstawa ołtarza wykonana z basenów granitowych po obu stronach, które mogły być używane do rytualnych libacji.
Między dwoma sanktuariami została ukryta komora gdzie kapłan działając jako 'wyrocznia' ukrywał się. Są to podziemne tunele i krypty prowadzące do tego i innych pomieszczeń. Sanktuaria same w sobie są w bardzo złym stanie, ale słupki, na których święci bogowie zachowały się dosyć dobrze. 
W środku przeciwległej ściany znajdują się niezwykłe drzwi pokazujące Sobka i Haroeris trzymających berła. Znakiem Sobka jest różdżka z głową lwa, a Haroeris ma ciekawy nóż z nóg.

Powracając na dziedziniec na prawo od wejścia świątyni znajduje się mała kaplica Hathor, gdzie widać zmumifikowane krokodyle i niektóre trumny gliniane, które zostały wydobyte z pobliskiego cmentarza dla zwierząt. Krokodyle, które były święte dla Sobka, były hodowane w małym basenie, w zachodniej części świątyni.

Tutaj również można zobaczyć resztki bardzo głębokiej studni z okrągłymi schodami i Nilometr. Pozostałości domu urodzeń znajdują się na północno-zachodnim rogu poza ścianami sądu, a portal Ptolemeusza VII znajduje się w północno-wschodnim narożniku.
W strefie Kom Ombo znajduje się muzeum krokodyli.

Esna Świątynia

Esna Świątynia - Rolnicze miasteczko Esna znajduje się na zachodnim brzegu Nilu 55 km na południe od Luksoru. Często to miasto jest pierwszym przystankiem po opuszczeniu Luksoru. Warto tam odwiedzić szczątki świątyni Ptolemeusza w centrum miasta.
 
Świątynia, pochodzi z okresu rzymskiego. Jest jedną z ostatnich świątyń w Egipcie, stoi dzisiaj  9 metrów poniżej współczesnego poziomu gruntu. Została poświęcona Bogu Chnuma i kilku innym bóstwom, w tym Neith, Heka, Satet i Menheyet.
Najstarsza część struktury znajduje się na zachód (z tyłu) ściany która była fasadą oryginalnej świątyni, przedstawiającej płaskorzeźby Ptolemeusza VI Philometer i Ptolemeusza VIII Filopator Neos.
Dach jest nadal w stanie nienaruszonym, wspierany przez 24 kolumny. Widnieją na nich  teksty opisujące święta religijne tego miasta i kilku cesarzy rzymskich przed bogami. Jedna z kolumn pokazuje taniec Trajan przed boginią Menheyet. Także w pobliżu świątyni, który został także wymieniony w tekście, została wykopana w Kom-Mer, na południe od Esna.

Północna ściana sali kolumnowej pokazuje tradycyjną scenę króla dzikiego ptactwa (reprezentującego złe duchy). Tylko w rogu, na ścianie wschodniej zastanawiająca jest ulga na dolnej części kalendarza, w której jest wymieniony kryptograficzny hymn do Chnuma, jego hieroglify, i na przeciwległym rogu samej ściany hieroglify baranów . Ponadto, w świątyni wbudowana jest w ścianie wschodniej mała komora, która ma podobne funkcje do tej  znalezionej w Edfu świątyni. Są kalendarze na górnych częściach północnej i  południowej ścianie.

Sufit sali kolumnowej pokazuje egipskie dane na północnej połowie oraz rzymskie znaki zodiaku na południowej połowie. Fasada świątyni jest zbudowana w stylu okresu ze zwykłymi ścianami ekranów, wpuszczanymi z kolumnami. Płaskorzeźby przedstawiają cesarzy rzymskich.
Na dziedzińcu przed świątynią znajduje się pomnik Menheyet bogini lub Menhyt.

Świątynia Obręb - Masywny zrobiony z cegły mułowej mur przetrwał wraz z otaczającym kompleksem świątynnym. Pierwotnie mur zamykał świątynię z trzech stron, z wejściem przez bramę zbudowaną przez Domicjana, tworzącą nowoczesne wejście do świątyni. Płaskorzeźby na ścianach zewnętrznych są doskonale zachowane i przedstawiają boskie narodziny i dzieciństwo  ​​Horusa. Bóg Bes, opiekun kobiet podczas porodu jest przedstawiany na łamach kolumnadą. Groteskowy wygląd tego krasnoludzkiego boga stosowano do odpędzania złych duchów w momencie urodzenia.

Pobliskie zabytki
Świątynia Dendera ma długą historię i nadal pozostaje w niej wiele starych grobowców. Świątynia pochodzi z króla Mentuhotepa Nebhepetre XI dynastii. Strona zachodnia obudowy świątyni, została przeniesiona do Muzeum w Kairze.
 

DENDERA Wieś Dendera leży 60 km na północ od Luksoru na zachodnim brzegu Nilu, naprzeciwko prowincjonalnego miasta Qena. Starożytną nazwą wioski była Iunet, znana jako Tentyris.

Świątynia Hathor - Jest jednym z najbardziej obszernych i najlepiej zachowanych z pozostałych świątyń ze względu na koniec budowy, chociaż istnieją teksty, które odnoszą się do wcześniejszych świątyń na miejscu świątyni Hathor. Świątynia poświęcona jest bogini Hathor i jej mitologii dotyczącej jej małżonka Horusa. Główna świątynia ma imponującą fasadę podzieloną na 6 masywnych kolumn z ogromnym zakrzywionym gzymsem ze skrzydlatym dyskiem nad wejściem.

Prowadzi wprost do części zawierającej las 18 kolumn. Pułap pierwszej części jest szczególnie interesujący. Podzielony na 7 zespołów z dobrze zachowanymi astronomicznymi liczbami prezentującymi bogini Nut, sępy i skrzydlate słońce-tarcze i rzymskich znaki zodiaku. Ściany ozdobione są scenami  cesarzy rzymskich, jak i faraonów składających ofiary Hathor.

Świątynia Seti I w Abydos 

Świątynia Seti I - Leży około 160 km na północ od Luksoru i jest jednym z najbardziej interesujących miejsc zabytkowych w dolinie Nilu. Znaczenie religijne miejsca sięga samych początków historii Egiptu, kiedy to najwcześniejsi władcy zdecydowali się być pochowani w nekropolii - pustyni w centrum kultu Ozyrysa.
Świątynia Seti I jest największą z zachowanych świątyń Abydos, zbudowana z bloków wapienia i piaskowca w kształcie litery L. Dziedziniec pokazuje sceny batalistyczne Ramzesa II. Na pozostałych ścianach są dwie "studnie" lub zbiorniki służące  do oczyszczania przed rytuałami kapłanów.

Świątynia Ramzesa II w Abydos

Świątynia Ramzesa II - Około 300m od świątyni Seti I  w Abydos, na zachodnim skraju miejscowości Beni Mansur, Ramzes II zbudował inną świątynię dla siebie. Świątynia ta była poświęcona głównie kultowi Osirian, ale była bardziej konwencjonalnym projektem niż świątynia macierzysta. Została zbudowana, gdy Ramzes II był jeszcze współwładcą z Seti I. Ściany świątyni Ramzesa są bardzo ograniczone, teraz mierzą tylko około 2 m wysokości, ale plan konstrukcji wciąż wyraźnie widać. Największą atrakcją są wspaniałe kolorowe płaskorzeźby, które są prawdopodobnie najlepszymi płaskorzeźbami ze wszystkich zabytków zbudowanych przez Ramzesa II.

Ściany świątyni zbudowane są z wapienia, a filary z  piaskowca. Pierwszy pylon i sąd są zniszczone, a portal z granitu prowadzi prosto do drugiego sądu otoczonego kolumnadą filarów na jego północy, wschodzie i po bokach na południu. Żaden z filarów nie  zachował swojej pełnej wysokości, a posągom króla brakuje głów i ramion.

Ściana na północ od sądu przedstawia procesję kapłanów i noszących ofiary ze  zdobionego byka i gazeli, jak i żołnierzy - Libijczyków i Murzynów. Z kolei na północnej ścianie znajduje się kilka ciekawych malowideł. Na tyłach sądu po zachodniej stronie znajduje się podniesiony portyk z dwóch kaplic poświęcony Seti I i przodkom królów po lewej oraz dwie do dziewięciu  kaplic bogów Ennead i Ramzesa II (i Ozyrysa Chenty-Amentiu) na prawo. Sanktuarium przodków zawierało spis królów na jego północnej ścianie, którego część ( "Drugi List Abydos") obecnie znajduje się w Muzeum Brytyjskim.

Tylko dolne części ścian zewnętrznych nadal istnieją.  Północne i zachodnie mury pokazują Bitwę Ramzesa. Na południowej ścianie świątyni znajduje się w dolnej części kalendarz świąt, który wymienia  wyposażenia, które zostaną przedstawione podczas festiwalu.

Ramzes opisuje swoją świątynię i wydaje się być dokładny w tym, co pozostało z tekstem. Opisuje on pylon z białego wapienia, granitu i drzwi sanktuarium z czystego alabastru, które musiały być bardzo piękne w swoim czasie.

Pobliskie zabytki
Na północnym-zachodzie od świątyni Ramzesa II w okolicy zwanej Kom es-Sultan znajdowała się starożytna świątynia z  cegły mułowej poświęcona Bogu Chenty-Amentiu zwanemu inaczej "Przede wszystkim z Zachodu", który później związał się z Ozyrysem jako bogiem zmarłych. Nie jest pewne, czy Chenty-Amentiu był jedynie tytułem Ozyrysa czy też innego boga. W pobliżu znajduje się także mała świątynia Upuaut.

Król Senwosret III dodał do kolekcji świątynię Abydos na zachodnim skraju pustyni na południowym-wschodzie od świątyni Setiego, niestety do dnia dzisiejszego nic nie pozostało powyżej piachu. Kolejna świątynia cenotaf Senwosreta III leżała dalej na zachodzie.

Ahmose, pierwszy król XVIII dynastii, zbudował świątynię i szeregowy cenotaf naprzeciwko góry oddalonej na  południowy-zachód od Abydos, a także małą świątynię dla swojej babci Królowej Teti-Sheri. Długo po jego śmierci, Ahmose był czczony jako półbóg w Abydos, wraz ze swoją żoną Ahmose-Nefertari.
Na południowo-zachodniej stronie murów świątyni Ozyrysa zbudowany jest z wapiennych skał 'Portal Temple ", który prawdopodobnie stanowił wejście do starożytnego cmentarza.
 
Ostatnie wykopaliska (1996) przeprowadzone przez Pennsylvania-Yale - Instytut Sztuk Pięknych odkryły niewielką świątynię wapienną z bardzo wysokiej jakości płaskorzeźb, które zostały zbudowane w XVIII. Ta świątynia znajduje się w południowo-zachodniej części obudowy w Kom es-Sultan.