Luksor Wschodnim brzegiem rzeki

Karnak Świątynia dla Mut Południowa brama Karnaku jest strefą zniszczoneh alei sfinksów, prowadzi turystę przez wieś Karnak aż do świątyni Mut, małżonki Amona, która jest od pewnego czasu w trakcie renowacji. Świątynia Mut została zbudowana przez Amenhotepa III. Przed wejściem do świątyni znajduje się posterunek, na zachodniej stronie alei sfinksów znajduje się zrujnowana świątynia Amona-kamutef, falliczny bóg, którego nazwa oznacza "Bull Jego Matki", a po stronie wschodniej znajdowało się sanktuarium zbudowane przez Tuthmose III i Hatszepsut.
Obręb świątyni Dziś jest prawie pustynny oraz można zauważyć popękane płyty chodnikowe, ale istnieje wiele interesujących pięknych rzeźb z lwio-głowym Sekhmet boginią.

W pobliżu północnej ściany posterunku znajdowała się mała świątynia Khonsu, syna Amona i Mut. Pozostaje tam scena urodzenia i fragment niezwykłej sceny obrzezanie, którą można zobaczyć na północnej ścianie.
Na południe od świątyni znajdują się szczątki w kształcie półksiężyca jeziora świętego, teraz zarośnięte, a na zachodzie mała świątynia Ramzesa III, która wciąż ma dwa zrujnowane kolosalne posągi króla z jego królową na wejściu.
Od świątyni Mut, jeśli użytkownik przechodzi na zachód w kierunku Luksoru, średnia aleja sfinksów została odrestaurowana i jest jeszcze w wykopie. 

Luksor Wschodnim brzegiem rzeki

Muzeum Luksorskie Dla tych, którzy lubią muzea, i chcą znaleźć duże kolekcje, takie jak Muzeum Egipskie w Kairze, które jest zarówno oszałamiające i męczące to Luksor jest  miejscem, które warto zobaczyć. Muzeum zostało otwarte w 1975 roku i zawiera skromną kolekcję dzieł sztuki najwyższej jakości pochodzących z okresu Predynastycznego aż do ery Islamu. Nowoczesny budynek jest bardzo przestronny, z dużą ilością miejsca gdzie można swobodnie się  poruszać i podziwiać pięknie wyświetlane obiekty i rzeźby w spokojnej okolicy o niskim oświetleniu. Idealne miejsce do spędzenia gorącego ranka w Luksorze.
Ogromna głowa Amenhotepa III, z jego świątyni grobowej w Tebach, dynastia XVIII.   Szef bogini krowy, z grobu Tutanchamon, Teby, dynastia XVIII.
Amenhotep III z Sobka, z Dahamsha, Dynastia XVIII.
Posąg Echnatona, z Karnaku, Dynastia XVIII.
Amenhotep, syn Hapu, z Teb, Dynastia XVIII.
Posąg Ramzesa III, z Karnaku, Dynastia XX.
Statua Iunyt bogini, od świątyni w Luksorze, Dynastia XVIII.
Posąg Amenhotepa III, od świątyni w Luksorze, Dynastia XVIII.
Horemheba, od świątyni w Luksorze, Dynastia XIX.
Muzeum jest zbudowane na dwóch poziomach z rampą prowadzącą z parteru na piętro, zawiera eksponaty z całego obszaru tebańskiego. Wiele rzeźb wolnostojących przedstawia królów, królowe i wysokiego stanu urzędników, którzy opuścili swoje obrazy w świątyniach Teb.

Tutanchamon oczywiście jest dobrze reprezentowany przez niektóre obiekty z jego grobowca w Dolinie Królów, które nie są obecnie na wystawie w Muzeum w Kairze. Wśród nich znajduje się słynna majestatyczna głowa bogini krowy, żywicy i złoconego drewna, która jest jednym z pierwszych elementów, które zwiedzający będzie mógł zobaczyć przy wejściu do muzeum. Są to eksponaty steli grobowej, pokazujące tabele, papirusy, meble grobowei wiele małych statuetek. W przypadku szkła w centrum na piętrze są mniejsze obiekty, takie jak biżuteria, narzędzia pogrzebowe i rytualne przedmioty oraz artefakty z codziennego życia.
 

Luksor Wschodnim brzegiem rzeki

Swiatynie Karnaku

Teby były stolicą nowego królestwa Egiptu, wzrosły na znaczeniu  kiedy znajdowało się tu sanktuarium boga Montu. Świątynie Luksor i Karnak razem były znane jako Teby, Teby były późniejszą Grecką nazwą miasta. Historia świątyni Karnak i jej bogów jest opowiedziana w trzech różnych językach, a każdy wieczór przenosi nas w świat spektakularnych pokazów światła i dźwięku.
Karnak to największy kompleks świątynny na świecie, o powierzchni 100 ha i nie ma nigdzie bardziej imponującego miejsca dla turysty, który jedzie do Egiptu po raz pierwszy. Wiele z nich zostało przywróconych w ciągu ostatniego stulecia, a nasza wiedza na temat Karnaku w różnych okresach historii Egiptu nadal rośnie z  każdym rokiem.

W czasach starożytnych, Karnak był znany jako Ipet-isut, tłumacząc: "najlepsze z wybranych miejsc".
Świątynie budowane są wzdłuż dwóch osi (wschód-zachód i północ-południe) z oryginalnych sanktuariów.

Po stronie zachodniej znajduje się wejście do świątyni używane przez turystów, które kiedyś było nabrzeżem zbudowanym przez Ramzesa II, aby dać dostęp przez kanał do Nilu. Gdzie łodzie przewożące posągi bogów dochodziły i odchodziły od świątyni na festiwalach, takich jak Opet i skąd pomnik kultu Amona pozostawia na co tygodniowym zwiedzaniu zachodnich świątyń bankowych, takich jak Deir el-Bahari i Medinet Habu. 
Po prawej stronie, naprzeciwko pierwszego pylonu, znajduje się mały przybytek zbudowany przez Hakor w Dynastii XXIX, który był używany jako miejsce odpoczynku w czasie procesji bogów do i od rzeki.
Aleja sfinksów ram-headed prowadzi zwiedzającego do masywnego przodu pierwszego pylonu, każdy trzyma posąg króla Ramzesa II, w swoich łapach (później przywłaszczone przez Pinedżema XXI dynastii). Sfinksy były to fantastyczne zwierzęta z ciałem lwa i głową barana, symbolizowały boga Amona.
Karnak może być mylącym miejscem, jego budynki obejmują długi okres w historii Egiptu. Większość turystów na wycieczkach z przewodnikiem mają bardzo mało czasu, aby zobaczyć wszystkie świątynie i wiele razy należałoby odwiedzić to miejsce, aby poznać całą ideę Świątyni jako całości.

Luksor Wschodnim brzegiem rzeki

Luksor Świątynia W centrum Luksoru znajduje się  świątynia niegdyś znana jako "Ipet-resyt" lub "południowa Opet", która służyła jako punkt odniesienia dla festiwalu Opet. Po roku boski wizerunek Amona i  jego małżonki Mut i ich syna Khonsu podróżował w swoich świętych Barkach z Karnaku świątyń do świątyni w Luksorze z okazji festiwalu, który odbył się podczas powodzi.

Podstawową funkcją Opet była religijność, ale festiwal był również istotny w utrzymaniu króla i jego boskiej roli.
Najwcześniejsze szczątki znaleziono w Luksorskiej Świątyni podczas XIII dynastii, a możliwe jest, że nie było sanktuarium lub świątyni na tej stronie w okresie Średniego Państwa, ale stało się bardziej widoczne w XVIII dynastii. Wydaje się, że Hatszepsut pierwszy rozpoczął drogę procesyjny lądową, która związała Karnak i Luksor w świątynie.

To był Amenhotep III, który skonstruował kolumnadę i kort w samym sercu świątyni, która została dodana do innych faraonów. Ponownie wykorzystano bloki Hatszepsut, Tuthmose III i Amenhotepa II z wcześniej zniszczonych struktur wyszukiwania.
Nietypowo, świątynia nie wychodzi na rzekę, ale na jej głównej osi stoi Karnak z pozostałościami alei sfinksów, wskazując na sposób processji. Ta pozostała 200 metrowa aleja sfinksów o głowach człowieka została wzniesiona przez Nektanebo I, a miała zastąpić oryginalne sfinksy Amenhotepa III, gdy Nektanebo zbudował mur otaczający wokół okręgu. Rzymskie sanktuarium z posągiem bez głowy Izydy można zobaczyć w północno-zachodnim rogu dziedzińcu.
Nowoczesne wejście do świątyni znajduje się na zachodzie i po zejściu turysta napotyka ogromny pierwszy pylon, 21m wysokości. Sześć posągów Ramzesa stanęło przed pylonem, ale tylko trzy stanowią do dziś oryginalną parę wysokich obelisków.

Obelisk północny zachód teraz stoi na Place de la Concorde w Paryżu. Pylon jest urządzony na jego zewnętrznej powierzchni ze scenami walk Ramzesa II i słynnego „poematu walki”. Najlepiej jest to widoczne w porannym słońcu. Wewnętrzna powierzchnia ma tekst poświęcenia i zapisy bitwy pod Kadesz, a także sceny festiwalowe. Na południowej ścianie wschodniej wieży na pierwszym dziedzińcu znajduje się rzeźba przedstawiająca zewnątrz świątyni, kiedy została zbudowany, z flagami na masztach.
Wchodząc pośród kolumnad Amenhotepa III można zauważyć nieznaczne zmiany w osi wcześniejszej części świątyni. Te kolumnady i 14 kolumn pozostały niedokończone w chwili śmierci Amenhotepa a jego dekoracje zostały zakończone za panowania Tutanchamona (ostatecznie zakończyły się za panowania Seti I).

Tutaj możesz zobaczyć znakomicie wykonane płaskorzeźby na Opet procesji do i od Karnak na ścianach zachodniej i wschodniej, ale nazwa Tutankamun została zmieniona we wszystkich tekstach na te od Horemheba. Są one najlepiej widoczne w nocy, kiedy to świątynia jest oświetlona, oświetlenie u podstawy ściany rzuca dekorację do gwałtownego zwolnienia.
W czasie rzymskiej okupacji Egiptu, Luksor był otoczony rozległym obozem wojskowym, które mogło pomieścić aż 1500 ludzi. W tym czasie świątynia  przestała mieć funkcję religijną i jest prawdopodobne, że wiele bloków od zewnętrznej strony budynków świątynnych były wykorzystywane w celu uzupełnienia rzymskich koszar. Pozostałości kamiennych filarów i alei są nadal widoczne dookoła obudowy świątyni.
Chrześcijańska bazylika została zbudowana na północno-wschodnim narożniku świątyni, a na jej miejsce został postawiony meczet poświęcony muzułmańskiemu świętemu Abu'lowi Hagag. Teraz  jest to pomnik, który jest dominantą wschodniej strony sądu Ramzesa.

Region Luksoru po raz pierwszy zamieszkiwany był przez człowieka w czasach prehistorycznych, a wiele narzędzi krzemiennych zostało znalezionych w skałach otaczających nowoczesne miasto.

Predynastyczne osady powstawały na obrzeżach pustyni zachodniej na całym obszarze Kurna na Zachodnim Brzegu. We wczesnym okresie Dynastycznym i Królestwa Starego, Teby stały się integralną częścią Egiptu. Teby to grecka nazwa miasta, w czasach klasycznych nazywały się Diospolis Magna.
Teby stały się władcami kraju, sprawowali kontrolę nad polityką, religią i administracją oraz zjednoczeniem Egiptu.  Siedziba władcy pozostała w Tebach w czasie panowania XVIII, XIX i XX pod Tuthmoside i Rameside królów, a miejscowy bóg Amon został naczelnym bóstwem całej ziemi.

Teby znajdowały się na wysokości chwały w czasach Nowego Państwa, a wiele wspaniałych świątyń zostało zbudowanych ku czci Amona Mut, jego małżonki i ich syna Khonsu. Był to wiek przepychu, kiedy Egipt był politycznie bardzo stabilny. Oprócz budowy świątyń, Nowi faraonowie Królestwa i urzędnicy decydowali się być chowani na wzgórzu Teb u Zachodniego Brzegu. Dolina Królów jest chyba najbardziej znanym miejscem w Górnym Egipcie z ogromnych i wspaniałych grobowców faraonów wykopanych głęboko w skale na skraju pustyni zachodniej.
Rozkwit tych masywnych robót budowlanych, które  tak wiele mówią o faraonach i ich historii oraz kulcie boga Amona, przyniosły bardzo wysokie standardy sztuki i rzemiosła. Wspólnota robotników ekspertów, rzeźbiarzy, artystów, architektów i uczonych w Piśmie, mieszkali we wsi na Zachodnim Brzegu Deir el-Medina i posiadali umiejętności wcześniej niespotykane. Na wschodnim brzegu, główna zabytek świątynia Karnak , został zbudowany w ciągu panowania wielu królów. Nowo koronowani faraonowie często demontowali pomniki budowane przez ich przodków, a konstruowali własne z poprzednio używanych bloków.

To często sprawia, że identyfikacja budynków może być myląca, ale składając w całość niezliczone inskrypcje egiptologów jest w stanie dostarczyć wielu informacji na temat historii i administracji egipskiej, a zwłaszcza Teb, od Starego Państwa do rzymskiego podboju.
Chwała Teb trwała  do chwili w której  miasto zostało zwolnione przez najeźdźców asyryjskich w Nubijkiej  XXV dynastii,  po tym czasie nigdy nie był tak samo. Następnie rządzili Tebami Saites, Persowie, Grecy  i Rzymianie, każdy pozostawił swój ślad na historii budowli. Możemy zobaczyć pozostałości starożytnego miasta,  jego zabytki na obu brzegach - wschodzie i na zachodzie od Nilu oraz wspaniałą kolekcję dzieł sztuki w Luksorskim Muzeum.

Archeolodzy odkrywali wiele cudów w tej starożytnej ziemi, a bogaci europejscy i amerykańscy goście przybywali do Luksoru jako pierwsi turyści.
Dzisiaj nowoczesne miasto Luksor posiada bogatą fasadę turystyki i to, skąd znaczna część dochodów pochodzi z Egiptu. Ale oprócz odrestaurowanych zabytków, rzędów statków wycieczkowych i autokarów jadących wzdłuż promenady i tętniących życiem bazarów turystycznych, znajdują się Teby z czasów starożytnych. Sposób życia niewiele się zmienił w niechlujnych uliczkach Luksoru i w uliczkach wiosek na Zachodnim Brzegu.

Ludzie Theban są przyjaźni i gościnni, ich zwyczaje  pozostały takie same przez setki lat i  łatwo można zapomnieć, że większość z nich w jakiś sposób polega na turystyce, która jest źródłem ich utrzymania. Duch starożytnych Teb jest wciąż bardzo żywy w Luksorze. Jest to duch, który sprawia, że ​​turyści chcą wracać  i wracać do tego magicznego miejsca!
 
 

Luksor Zachodniego Brzegu  Świątynie

Świątynia Seti I  

Świątynia Seti I to najbardziej wysunięta na północ od Teb świątynia i położona tuż obok drogi do Doliny Królów, w kierunku wsi el-Tarif. Obecnie wejście przez bramę znajduje się w ścianie północnej. Świątynia została zapoczątkowana przez Seti I, która nazwała ją "Wielką Seti na Zachodzie Teb" i zadedykowała ją bogu Amonowi-Re i kultowi boskiego Ramzesa I.

Po śmierci Setiego, budowa i dekoracja została ukończona przez jego syna Ramzesa II . Podobnie jak wiele zachodnich świątyń widziało wiele ponownego wykorzystania po Nowym Królestwie, najpierw w okresie rzymskim, kiedy wydaje się być obszarem, gdzie rzemieślnicy pracowali, a później w epoce, koptyjskiej części świątyni były konwertowane do kościoła i mieszkania. Od 1972 German Archaeological Institute podjęły śledztwo  i przywróciło pracę.
Dwa wielkie pylony zostały zbudowane z cegły mułowej i pomiędzy nimi widać rząd sfinksów umieszczanych na trasie wiodącej przez podwórka. Niewiele pozostało z pierwszego pylonu dzisiaj, ale dwa sfinksy są nadal widoczne przez główną bramę.

Drugi pylon jest niemal całkowicie zniszczony, prawdopodobnie ze względu na budowę cegły mułowej i naturalnego zalania podczas powodzi. Królewski pałac znajdował się na południe od sądu pierwszego i był pierwszym przykładem pałacu rytualnego dołączonego do świątyni.

Co zobaczyć nad Morzem Czerwonym ?

Morze Czerwone znajduje się pomiędzy północno-wschodnim wybrzeżem Afryki a Półwyspem Arabskim. POmimo niektórych konfliktów między krajami, które otaczają Morze Czerwone jest ono niezwykle spokojne i przyciągające.

Mówiąc o Morzu Czerwonym w Egipcie mówimy dokładnie o dwóch miejscach Wschodnim wybrzeżu Afrykańskim oraz tzw. Egipt właściwy oraz o wschodnim wybrzeżu na Półwyspie Synaj. Pominęliśmy zachodnie wybrzeże Półwyspu Synaj, ponieważ nie jest ono aż tak atrakcyjne jak te wspomniane wyżej.

Osiem krajów otacza Morze Czerwone, jednak to Egipt jest tym krajem gdzie dzieje się najwięcej oraz są najpiękniejsze resorty i plaże.

Dla porównania Izrael posiada 6 mil plaż, Jordania ok. 30 mil jednakże Egipt posiada 900 mil wybrzeża z różnymi miastami, miasteczkami.

Gdzie powinieneś się wybrać nad Morzem Czerwonym ?

Wszystko zależy od tego gdzie odpoczywasz. Głównymi destynacjami naszym zdaniem będą: Hurghada, El Gouna, Somma Bay, Safaga, Quseer czy Mars Alam. 

Zacznijmy od ostatniego miejsca jakim jest Marsa Alam. Do tej miejscowości można dostać się samolotem, loty z Polski są organizowane przez biura podróży. Znajdziecie tutaj wiele dogodnych resortów, świetne jedzenie a przede wszystkim spokój.

Trochę na północ od Marsa Alam znajdziecie najnowsze i jedno z najbardziej atrakcyjny miejsc jakim jest Soma Bay. Pewnie kojarzycie hotele Sheraton czy WestIn lub Movenpick? To właśnie w Soma Bay znajdują się hotele z najwyższej półki. 

Jadąc dalej na północ od Soma Bay znajduje się jeden z największych kurortów zaraz po Sharm El Sheikh w Egipcie czyli - Hurghada. Miejscowość ta jest bardzo popularna wśród osób które lubią wygody i zorganizowane wakacje. Do Hurghady można dolecieć w zasadzie z każdego większego miasta w Europie, a całoroczna gwarancja dobrej pogody zachęca do podróży.

Hurghada jest zaledwie pięć godzin jazdy od Kairu i cztery godziny do Luksoru. Właściwie każdy może cieszyć się wakacjami w Hurghadzie a przy okazji zwiedzić w ciągu jednego dnia Karnak w Luksorze czy też wybrać się do Kairu aby zobaczyć piramidy. Drogi w Egipcie są całkowicie bezpieczne i strzeżone. 

Podzielę się teraz spostrzeżeniami odnośnie przepięknej El Gouna, 20 minut drogi od Hurghady znajduje się. W zasadzie w tej miejscowości znajdziemy wszystko to, co potrzebujemy. Podobnie jak w Soma Bay. Znajdziecie tam wspaniałe resorty zarówno europejskie jak i amerykańskie, puby, bary czy też dyskoteki. Nic tylko cieszyć się z pięknych plaż, rafy koralowej i gorącego afrykańskiego słońca.

W każdym z tych miejsc znajdziecie sporty wodne, quady, wyprawy łodzią. Morze Czerwone jest znane jako jeden z głównych ośrodków nurkowych tak nurkowanie głębinowe jest popularne i dostosowane do potrzeb turystów.

Przenieśmy się na chwilę na Półwysep Synaju.

Oczywiście największym i najbardziej popularnym jest Sharm El Sheikh, znajduje się na samym  końcu Półwyspu. Bez wątpienia jest to najbardziej rozwinięta część tegoż Półwyspu. Sharm słynie z wielu europejskich i amerykańskich resortów które najprawdopodobniej znacie, ale również z egipskich hoteli które niczym nie odbiegają od standardów tych wcześniejszych.

Co więcej w Sharm miłośnicy nurkowania znajdą zaawansowane centra nurkowe z bogatym wyposażeniem dla zaawansowanych nurków ale także dla tych co dopiero zaczynają swoja przygodę z podwodnym światem. Do Sharm El Sheikh dolecicie z każdego większego miasta w Europie a także z Azji czy Bliskiego Wschodu.

W zasadzie można dojechać do Sharm z Kairu, ale naprawdę nie chcesz marnować czasu na tak długą podróż.  Lepiej będzie wybrać się do Kairu samolotem, loty nie są drogie a zaoszczędzimy czas. 

Jest jeszcze jedno miejsce  - Taba, jest ono bardziej miejscem wypoczynkowym dla Egipcjan i Izraelczyków.  W zasadzie jest najtańszym miejscem wypoczynkowym na tym wybrzeżu.

Pustynia zachodnia w Egipcie zajmuje 3 mln km2. Pustynia rozciąga się od zachodniej ściany Nilu aż do granicy z Libią i Morzem Śródziemnomorskim. Stanowi ponad ⅔ Egiptu a mimo to nie jest zamieszkana nie licząc żyznych oaz, gdzie mieszkają ludzie i zielenią się pola. 

Na pustyni zachodniej jest pięć oaz każda z nich charakteryzuje się zupełnie czymś innym. Możemy tam zobaczyć Ptolemejskie świątynie i rzymskie forty co również świadczy o randze danej oazy.

Pustynia zachodnia jest miejscem gdzie przybysz może oddać się ciszy i izolacja czego brakuje w dzisiejszych czasach. Wrażenie robi wielkość wydm i niezwykłe formy skalne oraz cudowny bezkresny pustynny krajobraz.

Podróżowanie po Pustyni Zachodniej jest dość proste w obecnych czasach, drogi łączą wszystkie i oazy a autobusy kursują często.

Spójrzmy teraz na różne oazy egipskie. Pierwszą wartą uwagi jest Oaza Charga. największa z oaz - zyskała znaczenie jako przedostatni punkt postojowy sławetnej "Drogi Czterdziestodniowej" - szlaku, którym pędzono niewolników z Sudanu do Egiptu. Dzisiaj to nowoczesne bardzo  rozległe miasto Al-Charga jest stolicą prowincji Nowa Dolina, obejmującej oazy Charga, Dachla i Farafra. Stojąca w gaju palmowym na północ od miasta, dobrze zachowana świątynia Hibis, zbudowana w VI w. p.n.e., jest jedyną dużą świątynią perską zachowaną w Egipcie. Również na północ od miasta leży chrześcijańska nekropola al-Bagawat. Są tu setki kopułowych grobów z cegły mułowej, ozdobionych wewnątrz koptyjskim malowidłami.

Kolejną oazą wartą wspomnienia jest oaza Dachla -  bujna, soczysta zieleń i setki źródeł sprawiają, że oaza jest uważana za najładniejszą z oaz. W stolicy oazy, Około 300 km na południowy wschód od Farafry położona jest oaza Dakhla. Zajmuje ona obszar o długości 120 kilometrów, obfitujący w piękne krajobrazy, bujną roślinność (dzięki wodzie czerpanej z 500 studni) i urozmaicona faunę. U stop surowych, pustynnych gór można napotkać zabytki z czasów średniowiecza a nawet z czasów panowania faraonów. Szczególnie malownicza jest wioska Kalamon i stare ufortyfikowane miasto El-Kasr. Wszystkie budynki wykonane są z gliny a wąskie, tworzące istny labirynt uliczki, przykryte są trzcinowymi matami. W Mut nowoczesnej stolicy oazy, znajduje się zabytkowy zamek z gliny oraz muzeum folklorystyczne. Warta odwiedzenia jest także rzymska świątynia Deir El-Mozawaka i Baszendi, faraoński grób Balad i oaza Baris wysunięta najdalej na południe. Na znużonego wędrowca czeka regenerująca siły kąpiel w ciepłej wodzie z siarczanego źródła Ajn El-Kasr oraz posiłek pod palmami nad brzegiem słonego jeziora Bir El-Gabal.

Oaza Baharija: palmowe zagajniki, źródła mineralne i  złote mumie   

Pustynna depresja, zwana Oazą Północną o powierzchni ok. 4000 kilometrów kwadratowych zbudowana z czarnej wulkanicznej skały odległa jest od Kairu o siedem godzin jazdy. Już w czasach starożytnych znana była z kopalń rudy, żyznych ogrodów, leczniczych wód i malowniczych widoków na czarne, poszarpane wulkaniczne skały, wyrastające z pustynnej równiny. Miejsce to stało się sławne na świecie, gdy pod koniec lat 90-tych ubiegłego wieku odkryto tu przypadkiem ogromną nekropolię z czasów grecko-rzymskich. W grobowcach znaleziono tysiące bogato zdobionych mumii. Po tym sensacyjnym odkryciu okolica ta została ochrzczona mianem Doliny Złotych Mumii.

Oaza Farafra: wyspa zieleni na obrzeżu Pustyni Białej 

W tej najmniejszej i najbardziej osamotnionej oazie warto zobaczyć kilka źródeł siarczanych oraz Kasr-el-Farafra jedyne miejsce w tym rejonie, dziś ruiny fortecy w otoczeniu palm. Największą atrakcję zaledwie 30 km na północ stanowi jednak Pustynia Biała, gdzie wiatr rzeźbiąc w białej, wapiennej skale wyczarował surrealistyczne, ogromne formy odznaczające się niezwykłym pięknem.

Siwa – oaza w której bogowie pobłogosławili Aleksandra Wielkiego.   

Najbardziej osamotniona z pięciu egipskich oaz wyrasta niczym fatamorgana na Pustyni Zachodniej, dobre godziny jazdy od wybrzeża. W miejscu, w którym boska wyrocznia potwierdziła kiedyś prawo Aleksandra Wielkiego do panowania nad Egiptem, zmęczeni zgiełkiem codziennego życia szukają dziś samotności. W sercu oazy o powierzchni 2400 kilometrów kwadratowych stało niegdyś ufortyfikowane miasto. Z jego najwyższego szczytu, nad dachami glinianych domów, roztacza się wspaniały widok na mieniące się w słońcu jeziora. Główną atrakcją turystyczną oazy Siwa są ruiny miasta Aghurmi z dwoma sanktuariami Amona. Kąpiel na wyspie Katnis lub w krystalicznej wodzie mineralnej z „Fontanny Kleopatry” to ulga dla ciała i duszy. U stóp wzgórza Gebel Dakhrour osoby cierpiące na reumatyzm mogą poddać się terapii polegającej na zakopaniu się po szyję w ciepłym piasku. Natomiast miłośnicy pamiątek mogą w tym czasie kupować na miejscowym targu sztuki ludowej oryginalne wyroby ze srebra i ceramiki. Wielka przyjemnością dla amatorów ornitologii jest wycieczka rowerem lub „karettą” (rodzaj wózka ciągniętego przez osła) do zacisznych zagajników palmowych na brzegach jeziora. Gnieździ się tam wiele rzadkich gatunków ptaków. Z kolei koneserów starodawnych zwyczajów zainteresuje wizyta Muzeum Oazy Siwa oraz doroczny festiwal urządzany w październiku z okazji zbioru daktyli. Najbliższy kontakt z Przyrowów zapewni nocleg w jednym z ekodomków z których oaza Siwa stała się znana w ostatnich latach.  

Oaza Fajum: ogród Kairu – rajska przygoda i bogata historia

Najbliżej doliny Nilu, zaledwie godzinę jazdy na południe od Kairu, leży oaza Fajum. Gleba w tej okolicy jest tak żyzna, iż od niepamiętnych czasów oaza służyła za spichlerz stolicy. Warto wybrać się na całodzienną wycieczkę do Fajum choćby tylko po to by zobaczyć soczystą zieleń roślinności i zakosztować wiejskiej ciszy. Miejscowi rolnicy zwani fellachami nadal uprawiają ziemię a widok kobiet i dzieci stojących przed glinianymi domkami, przy kanałach wzdłuż których rosną  plamy, odznacza się takim samym, ponadczasowym wdziękiem jak płaskorzeźby przedstawiające ich przodków na ścianach pobliskich grobowców. Jezioro Karun o powierzchni 30 kilometrów kwadratowych i przylegający do niego Park Narodowy  Wadi – El – Rayan stanowią obszar chroniony. Ptaki, odwiedzające te okolice są wyjątkową atrakcją dla amatorów ornitologii. W Wadi – El – Hitan można podziwiać gigantyczne szkielety prehistorycznych wielorybów, wyrzuconych na ląd, gdy Morze Śródziemne sięgało znacznie dalej na południe niż teraz. Nie brakuje też atrakcji dla osób interesujących się kulturą. Na uwagę zasługują piramidy w Hawara i El-Lahun.

Khargs, Dachla, Farafra, Baharija i Siwa: oazy w zachodniej części Egiptu, są jak wyspy zagubione nie tylko w przestrzeni w bezgranicznych piaskach Sahary, ale także w czasie. Rzeczywistość i świat baśni przenikają się. Można tu zobaczyć wschód słońca z grzbietu wielbłąda, albo wspiąć się na szczyt wydmy i ujrzeć majestatyczny bezkres pustyni. Można tu spędzić popołudnie w zacisznym cieniu palmowego zagajnika lub w wypełnionym chłodną wodą basenie w jednym z rewelacyjnych eko domów, charakterystycznych dla tego regionu, albo pospacerować późnym wieczorem do faraońskiej świątyni, wąskimi uliczkami wioski w której czas się zatrzymał. Albo spędzić noce przy ognisku przed namiotem Beduina i posłuchać zaczarowanych opowieści i zobaczyć migotanie gwiazd na bezchmurnym, pustynnym niebie.

Coraz więcej osób przyjeżdża do Egiptu dla innych skarbów oprócz tych najbardziej znanych czyli piramid, faraonów i cudownej całorocznej pogody.

Skarby o których mówię to rafy koralowe i ryby Morza Czerwonego. Jest to jedna z najpiękniejszych raf koralowych ustępując jedynie Wielkiej Rafie Koralowej w Australii.

Morze Czerwone łączy Morze Śródziemnomorskie i Ocean Indyjski, ma długość 2350 km. Do kraju faraonów należy 800 km pasa Morza Czerwonego od granicy z Izraelem po Sudan.

Wspomniane rafy koralowe zaczynają się w dosyć płytkiej wodzie sięgającej dorosłej osobie do ramion. Istnieje wiele miejsc do nurkowania i snurkowania bezpośrednio połączonych z hotelami. Dzięki temu możemy cieszyć kolorowym światem podwodnym od ręki.

Temperatury powietrza i wody sprawiają że można tu nurkować cały rok. Jest tu co nurkować, można podziwiać ponad 1200 gatunków ryb, 200 gatunków koralowców, delfiny czy żółwie morskie.

Rafy koralowe położone dalej są dostępne za pomocą łodzi motorowych lub luksusowymi jachtami. Wtedy wypływamy na cały dzień i zatrzymujemy się przy najpiękniejszych rafach.

Prawo egipskie chroni swoje zasoby w Morzu, istnieje bezwzględny zakaz wywożenia najmniejszych fragmentów raf koralowych czy muszli. Gdyby ktoś chciał wywieźć takie skarby grozi to dużymi karami finansowymi.

Snorkeling, który to najprostsza forma eksploracji życia podwodnego. Jedyne co potrzebujemy to okulary i rurkę ewentualnie płetwy. Pływając po powierzchni wody mamy wrażenie unoszenia w powietrzu można podziwiać świat na niewielkiej głębokości.

Dla fanów bardziej ekstremalnych wrażeń podwodnych polecam intro diving czyli nurkowanie głębinowe z instruktorem. Nurkować może każdy kto skończył 8 lat. Nie ma potrzeby posiadania drogiego sprzętu do nurkowania, ponieważ przy hotelach funkcjonują centra nurkowe gdzie można go wypożyczyć. Często warto zapłacić więcej za wycieczkę i mieć gwarancję lepszej jakości sprzętu zważając na nasze bezpieczeństwo, Oferujemy wycieczki nurkowanie w calym Egiptu, Hurghada , Sharm El Sheik i Marsa Alam

Każdy kto zdecyduje się na nurkowanie głębinowe, wskakuje do wody i nurkuje na głębokość 6-8 metrów. Cały czas jesteśmy pod opieką instruktora który pokazuje nam najpiękniejsze fragmenty tego wspaniałego życia podwodnego.